مگس سیاه تهدیدکننده سلامت اسب

مگس های سیاه مگس های کوچک، تیره و تنومند با ظاهری قوزدار هستند.

مگس سیاه یک ناقل بیماری بالقوه است. در اطراف چشم‌ها، گوش‌ها و سوراخ‌های بینی حیوانات می نشیند و اغلب با گازی تحریک‌کننده پوست را سوراخ می‌کند.

مگس ریز و حساسیت اسب

نوعی از مگس های ریز می تواند بیماری و حساسیت قابل توجهی در اسب ها، به خصوص در تابستان ایجاد کند.

این نوع مگس ها تخم‌های خود را روی موهای اسب می‌گذارند که اسب در حین نظافت آن را می‌خورد.

ماده این نوع مگس از 150 تا 1000 تخم زرد می گذارند. تخم ها محکم به موهای پاهای جلویی، شکم، پهلوها، شانه ها و سایر قسمت های بدن اسب می چسبند.

مگس ریز از عوامل التهاب و زخم دهان اسب

تخم گذاری عمدتاً در زانوهای داخلی حیوان اتفاق می افتد که اسب می تواند به راحتی با زبان خود به تخم ها برسد. لاروها تنها در صورتی از تخم خارج می شوند که اسب ناحیه ای را که در آن چسبانده شده است لیس بزند یا گاز بگیرد.

پارچه‌های نظافتی گرم و مرطوب نیز ممکن است باعث بیرون آمدن تخم‌ها و ایجاد خطر آلودگی برای فردی که حیوان را نظافت می‌کند، شود.

لاروها به محض ورود به دهان اسب، به داخل مخاط دهان و زبان نفوذ کرده و به مدت 3 تا 4 هفته در آنجا باقی می مانند. آسیب به غشای دهان اغلب در این مرحله دیده می شود. از دهان، لاروها به معده و روده منتقل می شوند. آنها تا تابستان بعد در این مناطق می مانند.

مگس ریز یکی از عوامل بیماری گوارشی اسب

پس از بلوغ کامل، لاروهای بالغ از معده جدا شده، از روده ها عبور کرده و در مدفوع اسب دفع می شوند. آنها از مدفوع اسب خارج شده و در زیر سطح خاک به مدت 1 تا 2 ماه باقی می مانند. مگس بالغ در طول بهار، تابستان و پاییز ظاهر می شود.

لاروها در زبان و لثه باعث ایجاد پاکت های چرکی در دهان می شوند. همچنین نشان داده شده است که لاروهایی که در معده رشد می کنند باعث کم خونی شدید می شوند. افزایش جمعیت این لاروها در دستگاه گوارش اسب باعث اختلالات گوارشی می شود.

این اختلالات علائم متفاوتی از خفیف تا شدید که عبارتند از تحریک غشای معده، زخم معده، پریتونیت، زخم سوراخ شده، قولنج، انسداد مکانیکی معده که منجر به پارگی معده، فلج مری و تومورهای سلول سنگفرشی می باشد.