راهنمای کامل واکسیناسیون سگ و گربه: سلامت حیوان خانگی‌تان را تضمین کنید!

واکسیناسیون حیوانات خانگی، به‌ویژه سگ‌ و گربه‌، بخش مهمی از مراقبت‌های بهداشتی آن‌هاست. واکسن‌ها از بیماری‌های خطرناکی که می‌توانند زندگی حیوانات خانگی و افراد در ارتباط با آنها را تهدید کنند، پیشگیری می‌کنند. در سال 2006، کمیته راهنمایی واکسیناسیون جهانی (WSAVA VGG) تأسیس شد. هدف این کمیته تهیه دستورالعمل هایی برای واکسیناسیون حیوانات خانگی بویژه سگ‌ها و گربه‌ها است که از این طریق به صاحبان و دامپزشکان در سراسر جهان کمک کند.

دسته بندی واکسن های حیوانات خانگی

این دستورالعمل و راهنماها به دسته‌بندی واکسن‌ها به عنوان اصلی، غیر اصلی یا توصیه نشده می‌پردازند. واکسن‌های اصلی شامل واکسن‌های ضروری برای تمامی سگ‌ها و گربه‌ها، با توجه به محل زندگی و سبک زندگی آن‌ها هستند.

ارزیابی منظم نیازهای واکسیناسیون پت تنها یک بخش از برنامه جامع مراقبتی و نگهداری حیوان خانگی است. مراقبت و نگهداری حیوانات خانگی شامل بررسی‌های سالانه سلامتی مطابق با نیازهای سن، نژاد، شیوه زندگی و فعالیت‌های سفر حیوان خانگی و صاحبش، به همراه بحث درباره واکسیناسیون و سایر ملاحظاتی مانند پیشگیری از بیماری‌ها، مراقبت دندانی، مشاوره تغذیه‌ای و رفتاری است.

واکسیناسیون مجدد براساس آزمایشات سرولوژیک انجام می‌شود، و تحقیقات نشان می‌دهد که حیوانات خانگی پیر نیازمند برنامه واکسیناسیون اصلی در آخر عمر نیستند. اما واکسیناسیون مجدد هر سه سال یا بیشتر توصیه می‌شود. در زمان اجرای واکسیناسیون، جزئیاتی از جمله تاریخ اجرای واکسن، نام واکسن و تولید کننده، شماره دسته و تاریخ انقضا، و محل و روش اجرای واکسن باید در پرونده پزشکی دائمی حیوان خانگی ثبت گردد.

همچنین، هرگونه عارضه آسیب‌زایی باید به دقت ثبت شود و همچنین موافقت صاحب پت نیز باید به صورت دقیق در پرونده ثبت گردد. همچنین، توصیه می‌شود که گواهینامه‌های واکسیناسیون حاوی جزئیاتی چون تاریخ اجرای واکسن و مدت زمان مورد انتظار محافظت توسط واکسن باشند.

انواع واکسن های حیوانات خانگی

در زمینه دسته‌بندی واکسن‌ها، دو دسته اصلی شناخته می‌شوند: زنده تغییر یافته و غیر فعال.

• واکسن‌های زنده تغییر یافته:

شامل میکروب‌های زنده‌ای هستند که ضعیف شده‌اند و می‌توانند درون سلول‌ها قرار گرفته و عفونت را القا کنند. بدین ترتیب باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی قوی در بدن پت می‌شوند.

• واکسن‌های غیر فعال:

از میکروب‌هایی تشکیل شده‌اند که غیرفعال شده‌اند و امکان ایجاد عفونت را ندارند، با این حال هنوز می‌توانند یک پاسخ ایمنی را به سیستم ایمنی بدن پت القا کنند.

معمولاً واکسن‌های زنده تغییر یافته ایمنی قوی‌تری را ایجاد می‌کنند و مدت زمان محافظت بیشتری را فراهم می‌کنند.

در حالی که واکسن‌های غیر فعال نیاز به تزریق دزهای بیشتری دارند و عموماً ایمنی کمتری را فراهم می‌کنند.

واکسن های هنگام تولد سگ و گربه

هنگام تولد، حیوانات خانگی نوزادی مانند سگ‌ها و گربه‌ها آنتی‌بادی‌هایی را از مادرشان به ارث می‌برند که به آنها کمک می‌کند تا در اولین هفته‌های زندگی‌شان محافظت شوند. این آنتی‌بادی‌ها ممکن است با واکسن‌هایی که برای این حیوانات نوزاد تزریق می‌شود، تداخل داشته و از ایجاد یک پاسخ ایمنی فعال در بدن آنها جلوگیری کنند.

به طور معمول، تا زمانی که سگ‌ها و گربه‌ها به 8 تا 12 هفته‌ای برسند، میزان این آنتی‌بادی‌ها کم می‌شود و به آنها اجازه می‌دهد که به واکسن‌ها پاسخ دهند.با این حال، نوزادان با مقادیر کمتری از آنتی‌بادی‌ها ممکن است، مستعد به بیماری شوند.

تست‌های خونی برای سگ‌ها و گربه‌ها می‌توانند در فرآیند تصمیم‌گیری مرتبط با واکسیناسیون اهمیت داشته باشند. این تست‌ها به تشخیص آنتی‌بادی‌ها علیه بیماری‌هایی همچون CDV، CPV و CAV در سگ‌ها و FPV در گربه‌ها کمک می‌کنند. این کیت‌های تست معمولاً در عرض ۲۰ تا ۳۰ دقیقه نتیجه‌ را ارائه می‌دهند. در سگ‌ها و گربه‌های بالغ، حضور آنتی‌بادی‌ها نشانگر یک پاسخ ایمنی فعال است که احتمالاً به معنای محافظت از بیماری است. این تست‌ها به عنوان تست تکمیلی مفید برای تست‌های آزمایشگاهی معمولی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

سگ‌ها و گربه‌هایی که واکسینه شده‌اند، ممکن است مدت طولانی ایمنی خود را در برابر برخی از بیماری‌ها حفظ کنند. اما برعکس، حضور آنتی‌بادی علیه برخی از ویروس‌ها به تنهایی نشانگر ایمنی مطلوب نیست. همچنین، عدم حضور آنتی‌بادی نیز همواره نشان‌دهنده آسیب‌پذیری به بیماری نیست.

اقدامات بعد از واکسیناسیون سگ و گربه

به طور کلی، وقتی که حیوانات به طور فعال به واکسیناسیون پاسخ می‌دهند، آنها معمولاً ایمنی مناسب را دارند. اما برای تأیید این موضوع، بهتر است پس از پایان درمان اصلی، آزمایش خون برای سگ یا گربه انجام شود. اگر حیوانات به طور مناسب به واکسن پاسخ دهند، این نشان می‌دهد که آنها محافظت خوبی دارند. اما اگر آزمایش خون منفی باشد، احتمالاً باید دوباره واکسینه شوند و سپس آزمایش خون دیگری انجام شود.

دامپزشکان برخی از آزمایش‌های خونی ساده را در مطب استفاده می‌کنند که به مشتریان امکان می‌دهند بدون نیاز به واکسیناسیون دوره‌ای هر ۳ ساله، حیوانات خانگی خود را واکسینه کنند. این آزمایش‌ها در دقت و قابلیت تشخیص نسبت به آزمایشات معمولی که در آزمایشگاه انجام می‌شوند، متفاوت هستند.

اگر دقت آزمایش بالا باشد، می‌توان به نتیجه آن اعتماد کرد. اما نتایج غلط مثبت نیز ممکن است به این معنا باشند که حیوان خانگی دارای آنتی‌بادی است و ایمن است. به هر حال، استفاده از این آزمایش‌ها بر عهده دامپزشکان است و تا زمانی که مایل به استفاده از آنها نیستند، اجباری نیست.

اهمیت واکسیناسیون در پناهگاه‌های حیوانات: چرا باید توجه ویژه‌ای به آن داشته باشیم؟ را اینجا بخوانید

واکسیناسیون سگ، حیوان خانگی بامزه

واکسن های اصلی برای سگ ها

واکسن‌های اصلی برای سگ‌ها این حیوانات خانگی بامزه شامل واکسن‌هایی است برای جلوگیری از بیماری‌هایی مانند :

Canine Adenovirus (CAV)
Canine Distemper Virus (CDV)
Canine Parvovirus (CPV)

• در مناطقی که واکسن هاری برای سگ‌ها و گربه‌ها اجباری نیست و قوانین تشویقی برای واکسیناسیون آنها وجود ندارد، استفاده از این واکسن برای حیوانات خانگی و انسان‌ها امری بسیار حیاتی است. واکسیناسیون گسترده سگ ها می‌تواند به طور قابل توجهی تعداد موارد بیماری هاری را کاهش دهد یا حتی به طور کامل این بیماری‌ها را از بین ببرد.

• لپتوسپیروز یکی از بیماری‌های بسیار خطرناک است که در سراسر جهان گسترش یافته است. در کشورها و مناطقی که ابتلا به لپتوسپیروز در سگ ها شایع است، واکسن‌های مناسب برای پیشگیری از این بیماری بسیار توصیه می‌شود و این واکسن‌ها باید در این مناطق به عنوان واکسن‌های اصلی مورد توجه قرار گیرند.

واکسن های مورد نیاز برای سگ های خانگی تازه متولد شده

توصیه می‌شود که سگ‌های تازه متولد شده(سگ های نوزاد) در سن ۶ تا ۸ هفته از زمان تولد برای ویروس‌های:

Canine Distemper Virus (CDV)، Canine Hepatitis Virus (CHV) و Canine Parvovirus (CPV) واکسینه شوند.

پس از این واکسیناسیون ابتدایی، بهتر است هر ۲ تا ۴ هفته یکبار تا سن ۱۶ هفته یا بیشتر، واکسیناسیون ادامه یابد تا سگ ها به‌طور کامل پوشش واکسیناسیونی را در برابر این بیماری‌ها داشته باشند. این اقدامات واکسیناسیونی اساسی برای حفاظت از سگ‌ها در برابر بیماری‌های ویروسی اساسی است که می‌تواند به آنها آسیب برساند.

با گذشت زمان تا رسیدن سگ‌های تولدی به سن ۱۶ هفته یا بیشتر، امکان دارد آنتی‌بادی‌های مادری هنوز در بدن سگ‌ها باقی بمانند که باعث می‌شود واکسیناسیون از جوابگویی مطلوب برخوردار نباشد.

به همین دلیل، پیشنهاد می‌شود که حداقل ۴ هفته پس از آخرین واکسیناسیون، یک آزمون خونی انجام شود یا یک واکسیناسیون اضافی در سن ۲۶ هفته یا بعد از آن داده شود.

این اقدام باعث کاهش مدت زمانی می‌شود که سگ‌ها هنوز به واکسیناسیون پاسخ نداده‌اند. در صورتی که سگ‌ها به واکسن‌های هسته‌ای خوب پاسخ داده‌اند، نیازی به واکسیناسیون در ۲۶ هفته یا بعد از آن نمی‌باشد.

سایر واکسن های مورد نیاز سگ ها

1. Bordetella bronchiseptica: برای مبارزه با عفونت‌های تنفسی در سگ‌ها

2. canine parainfluenza virus (CPiV): برای محافظت از سگ‌ها در برابر عفونت‌های تنفسی

علاوه بر این، واکسن‌های غیر اساسی دیگری نیز وجود دارند که معمولاً در مناطق محدودی در دسترس هستند، شامل:

1. Borrelia burgdorferi: برای مقابله با بیماری لایم در سگ‌ها.

2. :canine influenza virus (CIV) برای محافظت در برابر بیماری انفلوآنزای سگ در مناطق خاصی مانند امریکای شمالی

3. Leishmania infantum: برای مبارزه با بیماری لیشمانیا در سگ‌ها در برخی از مناطق اروپا و آمریکای لاتین

واکسن دوران بارداری، لایم و لیشمانیوز برای سگ ها

واکسن زیرواحدی دیگری نیز برای مبارزه با Canine Herpesvirus-1 وجود دارد که به طور خاص برای مادران(سگ های باردار) در دوران بارداری توصیه می‌شود. این واکسن به منظور کمک به ایجاد پاسخ ایمنی در سگ‌های نوزادی که به‌طور ناقص پس از تولد به‌دنیا می‌آیند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

زیرا سگ‌های نوزادی که با پاسخ ایمنی ناقص به دنیا می‌آیند، در معرض خطر بیشتری از ابتلا به Canine Herpesvirus-1 هستند، بنابراین واکسیناسیون مادران می‌تواند به حفظ سلامتی و ایمنی نوزادان کمک کند.

لازم به ذکر است که در مناطقی که بیماری لایم رایج است، استفاده از واکسن‌های Borrelia burgdorferi موضوعی است که برخی اختلاف نظر دارند. اما کنترل کنه‌ها به عنوان روشی مؤثر‌تر و مهم‌تر مورد توجه قرار می‌گیرد. این به این معناست که واکسن‌ها به تنهایی قادر به فراهم کردن حفاظت کامل نیستند و نیاز به استفاده از داروهای ضدپارازیت و بازرسی مداوم برای حفاظت از سگ‌ها و جلوگیری از ابتلا به بیماری لایم دارند. در این مناطق ، واکسن‌های موجود نیز ممکن است اثربخشی نسبتاً مبهمی داشته باشند و اثر آنها بر علائم بیماری لایم، به ویژه لایم نفروز، قطعی نباشد.

همچنین، استفاده از واکسن‌های ضد لیشمانیوز در سگ‌ها نیز مورد بحث قرار دارد. این واکسن‌ها قادر به پیشگیری کامل از عفونت نیستند، اما می‌توانند علائم بالینی بیماری را در برخی از سگ‌ها کاهش دهند.

کدام واکسن ها برای سگ ها توصیه نمی شود؟

مطالعات علمی نشان داده‌اند که واکسن‌های Borrelia burgdorferi می‌توانند علائم بالینی بیماری را در سگ‌ها کاهش دهند، به طوری که سگ‌های واکسینه شده نسبت به سگ‌های واکسینه نشده علائم کمتری تجربه می‌کنند. با این حال، در برخی مناطق، استفاده از این واکسن‌ها به صورت علمی توصیه نمی‌شود.
برخی واکسن‌ها، با وجود در دسترس بودن در برخی کشورها، برای استفاده در سگ‌ها توصیه نمی‌شوند. این واکسن‌ها شامل واکسن‌های مقابله با کروناویروس دستگاه گوارشی سگ (CCoV) و ژیاردیا دئودنالیس هستند. واکسن‌های مقابله با کروناویروس دستگاه گوارشی سگ توصیه نمی‌شوند زیرا شواهد کافی برای اثبات اثربخشی این واکسن‌ها در پیشگیری از بیماری‌های روده‌ای در سگ‌ها وجود ندارد. اسهال ناشی از این ویروس معمولاً در سگ‌های جوان چندان شدید نیست و بیشتر در سگ‌های کوچک شیرخوار دیده می‌شود. علاوه بر این، واکسن‌های موجود محافظت کافی در برابر گونه‌های جهش‌یافته ویروس که گاهی ظاهر می‌شوند، ندارند.
واکسن‌های ژیاردیا سگ‌ها نیز اغلب از بازارهای جهانی حذف شده‌اند، اما در برخی کشورها هنوز در دسترس هستند. ژیاردیا دئودنالیس معمولاً عفونتی است که به درمان پاسخ می‌دهد و به ندرت از سگ به انسان منتقل می‌شود. هیچ شواهد قاطعی وجود ندارد که واکسن‌های ژیاردیا می‌توانند از دفع تخم انگل جلوگیری کنند و این واکسن‌ها نیز از بروز عفونت جلوگیری نمی‌کنند، به طوری که سگ‌های واکسینه شده ممکن است همچنان علائم بالینی را تجربه کنند.

اهمیت واکسن گربه برای سلامتی این حیوان خانگی

برنامه واکسیناسیون گربه‌ها: حیوانات خانگی بی‌دردسر

پیشنهاد می‌شود که گربه‌ها از سن ۶ تا ۸ هفته با واکسن اصلی سه‌گانه اولیه واکسینه شوند.

سپس هر ۲ تا ۴ هفته یکبار تا ۱۶ هفته سن و یا بیشتر از آن، واکسن اصلی به آن‌ها تزریق شود.

همچنین، یک دوز دیگر در سن ۲۶ هفته یا بیشتر از آن توصیه می‌شود، زیرا تا این زمان احتمالاً آنتی‌بادی‌های مادری که بر اثر شیر مادر به گربه‌ها منتقل شده‌اند، کاهش یافته و تمام گربه‌ها قادر به پاسخ به واکسیناسیون هستند.

تحقیقات نشان می‌دهد که آنتی‌بادی‌های مادری (MDA) در گربه‌های جوان می‌توانند توانایی واکسیناسیون را کاهش دهند.

بنابراین، زمان واکسیناسیون و فواصل زمانی بین دزهای واکسن باید با توجه به این موضوع انتخاب شود تا اثر آنتی‌بادی‌های مادری کاهش یابد و واکسن‌ها به‌طور کامل عمل کنند.

واکسن حیوانات خانگی در نواحی با هاری بومی

در نواحی با هاری بومی، واکسیناسیون گربه‌ها برای حفاظت از آن‌ها بسیار حائز اهمیت است، حتی اگر قوانین محلی اجباری نباشند. واکسن‌های هاری به طور معمول برای گربه‌ها تا ۱ یا ۳ سال اثر دارند. حتی اگر قوانین محلی وجود نداشته باشد، واکسیناسیون‌های مکرر باید بر اساس توصیه‌های محلی یا DOI انجام شود.

تفاوت واکسن‌های گربه و سگ در واکسیناسیون پت

واکسن‌های اصلی برای سگ (CPV، CDV، CAV) محافظت قوی و طولانی‌مدت را فراهم می‌کنند، اما واکسن‌های FCV و FHV ممکن است محافظت کافی را فراهم نکنند. بنابراین، گربه‌های واکسینه شده ممکن است در برابر بیماری‌های مختلف محافظت داشته باشند، اما همچنان احتمال ابتلا و بروز بیماری وجود دارد.

علاوه بر این، عدم واکسیناسیون مکرر ممکن است ایمنی گربه‌ها در برابر بیماری‌هایی مانند FCV و FHV را کاهش دهد. اما گربه‌هایی که به واکسیناسیون با واکسن‌های اصلی پاسخ داده‌اند، می‌توانند سال‌ها در برابر ویروس پارووایروس گربه (FPV) مصونیت داشته باشند. بنابراین، واکسیناسیون منظم با واکسن‌های مورد نیاز برای گربه‌ها اهمیت دارد تا آنها را از بیماری‌های مختلف محافظت کند و ایمنی آنها را تقویت کند.

واکسیناسیون مجدد با واکسن‌های زنده تغییر یافته

توصیه‌ها برای واکسیناسیون مجدد با واکسن‌های زنده تغییر یافته مانند FPV است. واکسن‌های زنده معمولاً برای واکسن‌های FPV اعمال می‌شود. واکسن‌های غیرفعال معمولاً ماندگاری طولانی‌مدت مانند واکسن‌های زنده FPV را نمی‌دهند.

واکسن‌های غیرفعال FCV و FHV نیز به طور تجربی نشان داده‌اند که می‌توانند محافظت نسبی و طولانی‌مدت را فراهم کنند. واکسن‌های FeLV به‌عنوان واکسن‌های هسته‌ای در برخی مناطق جهان تعیین شده‌اند، به‌خصوص برای گربه‌های جوان و بزرگسال که دسترسی به فضای باز دارند یا با گربه‌های دیگری که دسترسی به فضای باز دارند، زندگی می‌کنند.

همچنین به دلیل برنامه‌های کنترلی موفقیت‌آمیز، میزان عفونت‌های FeLV به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است. از این رو، واکسیناسیون روتین با واکسن‌های FeLV برای گربه‌های جوان و مسن معرض خطر توصیه می‌شود.

واکسیناسیون FeLV و اهمیت آن در نگهداری گربه

گربه‌های مسن که بدون نظارت بیرون می‌روند، در معرض خطر گازگرفتگی و انتقال بیماری FeLV هستند و نیاز به محافظت دارند. واکسیناسیون FeLV مفید است و واکسن‌های FeLV انواع مختلفی دارند و همه می‌توانند در برابر بیماری‌های مرتبط با FeLV محافظت کنند. برای واکسن‌های MLV حاوی FPV، FHV و FCV، دو دوز در فاصله 2 تا 4 هفته توصیه می‌شود. در صورت استفاده از واکسن‌های غیرفعال نیز دو دوز لازم است.

واکسن‌های غیر اصلی برای گربه‌ها

واکسن‌هایی که برای محافظت در برابر Chlamydia felis، Bordetella bronchiseptica و Feline Immunodeficiency Virus (FIV) استفاده می‌شوند، واکسن‌های غیراصلی محسوب می‌شوند. این واکسن‌ها ممکن است محافظت کاملی در برابر بیماری‌ها فراهم نکنند و برای گربه‌هایی که در خانواده‌های چندگربه‌ای زندگی می‌کنند و در معرض این پاتوژن‌ها قرار گرفته‌اند، توصیه می‌شوند.

این واکسن‌ها می‌توانند برای بچه‌گربه‌های 8 تا 9 هفته‌ای با یک دوز دوم که 2 تا 4 هفته بعد تجویز می‌شود، استفاده شوند و سپس به‌صورت سالانه برای گربه‌های بالغ در معرض خطر تجویز شوند.

واکسن بوردتلا برونشیسپتیکا برای نگهداری گربه در محیط‌های پرخطر

واکسن بوردتلا برونشیسپتیکا (B. bronchiseptica) می‌تواند برای گربه‌هایی که در محیط‌های پرخطر مانند کلنی‌های بزرگ زندگی می‌کنند، مناسب باشد. این واکسن به صورت تزریقی است و ممکن است برای بچه‌گربه‌ها با یک دوز تکراری و تقویت‌کننده سالانه تجویز شود.

واکسن FIV و روش‌های تشخیص عفونت FIV

تا کنون تنها یک واکسن برای ویروس نقص ایمنی گربه (FIV) مجوز گرفته است، اما اثربخشی آن همچنان موضوع بحث و بررسی است. مطالعات نشان داده‌اند که این واکسن ممکن است در برخی موارد محافظت قوی ارائه دهد، در حالی که در موارد دیگر ممکن است محافظت ناکافی باشد.

گروه VGG تصمیم گرفته است که واکسن تجاری FIV را تنها به عنوان یک گزینه “غیر اصلی” برای تقسیم‌بندی واکسن‌ها استفاده کند.

به طور کلی، بهترین راه برای محافظت از گربه‌ها در برابر عفونت FIV، محدود کردن دسترسی آن‌ها به فضای باز است، هرچند برخی صاحبان گربه‌ها نیاز به ترغیب برای انجام این کار دارند. تشخیص عفونت FIV قبلاً پیچیده بود، اما اکنون با استفاده از کیت‌های تست تشخیصی آنتی‌بادی، می‌توان بین گربه‌های آلوده و غیر آلوده تمایز قائل شد.

واکسن FIV به صورت دوره‌ای به گربه‌ها تزریق می‌شود، اما برای حفظ محافظت، نیاز به تست‌های مجدد است. VGG توصیه می‌کند که تولیدکنندگان واکسن، طیف کاملی از واکسن‌ها را در دسترس قرار دهند و حداقل یک ترکیب اصلی را برای استفاده در شرایط خاص معرفی کنند.

واکسن پریتونیت عفونی گربه (FIP)

واکسن علیه پریتونیت عفونی گربه (FIP) به طور کامل توصیه نمی‌شود؛ زیرا شواهد کافی برای اثبات حفاظت بالینی آن وجود ندارد. این واکسن ممکن است به گربه‌هایی که قبلاً به ویروس کرونا گربه مبتلا شده‌اند و آنتی‌بادی مربوطه را دارند، حفاظت معناداری ارائه دهد. با این حال، بسیاری از بچه‌گربه‌ها قبل از سن 16 هفته به این ویروس مبتلا می‌شوند. علاوه بر این، این واکسن حاوی سویه سروتیپ II ویروس FIP است که حفاظت متقاطع کافی علیه سویه اصلی ویروس را فراهم نمی‌کند.

واکسن های توصیه نشده برای گربه ها

واکسن‌هایی که برای محافظت در برابر گونه‌های ژیاردیا و Microsporum canis توصیه نمی‌شوند، به دلیل کمبود شواهد کافی درباره موثریت آنها وجود دارند.

اهمیت واکسن سگ و واکسن گربه در خرید و واگذاری حیوانات خانگی

توجه به واکسن سگ و واکسن گربه هنگام خرید و واگذاری حیوانات خانگی از اهمیت بسیاری برخوردار است. واکسن‌ها به حیوانات کمک می‌کنند تا در برابر بیماری‌های مختلف مقاوم شوند و سلامت آن‌ها را تضمین کنند. بیماری‌های شایعی همچون دیستمپر، پارووویروس در سگ‌ها و فلو و لوسمی در گربه‌ها می‌توانند با واکسیناسیون مناسب کنترل و پیشگیری شوند. این اقدامات نه تنها سلامت حیوان را تضمین می‌کند، بلکه از شیوع بیماری‌ها به سایر حیوانات خانگی بامزه و بی‌دردسر نیز جلوگیری می‌کند.

جلوگیری از بیماری‌های مرگبار با واکسن سگ و واکسن گربه

اولین دلیل اهمیت واکسن سگ و واکسن گربه، جلوگیری از بروز بیماری‌های خطرناک و مرگبار است. بیماری‌های ویروسی همچون دیستمپر و پارووویروس می‌توانند به سرعت در میان سگ‌ها پخش شوند و منجر به مرگ آن‌ها شوند. به همین ترتیب، بیماری‌های همچون فلو و لوسمی در گربه‌ها نیز بسیار خطرناک هستند. واکسیناسیون منظم و به موقع می‌تواند جلوی بروز این بیماری‌ها را بگیرد و به حیوانات خانگی زندگی سالم‌تری بدهد.

کاهش هزینه‌های درمانی حیوانات خانگی با واکسن سگ و واکسن گربه

دلیل دوم، کاهش هزینه‌های درمانی است. درمان بیماری‌های جدی و مزمن در حیوانات خانگی می‌تواند هزینه‌های بالایی داشته باشد. با واکسینه کردن سگ‌ها و گربه‌ها، می‌توان از بروز بسیاری از این بیماری‌ها پیشگیری کرد و در نتیجه هزینه‌های درمانی را به شدت کاهش داد. پیشگیری همواره بهتر از درمان است و واکسن‌ها یکی از اصلی‌ترین روش‌های پیشگیری از بیماری‌ها هستند.

حفاظت از سلامت عمومی با واکسیناسیون حیوانات خانگی

سومین دلیل، حفاظت از سلامت عمومی و جلوگیری از شیوع بیماری‌ها به انسان‌ها است. برخی از بیماری‌هایی که سگ‌ها و گربه‌ها ممکن است به آن‌ها مبتلا شوند، می‌توانند به انسان‌ها نیز منتقل شوند. به عنوان مثال، هاری یکی از بیماری‌های خطرناکی است که می‌تواند از حیوانات خانگی به انسان‌ها منتقل شود. با واکسیناسیون مناسب، می‌توان از شیوع این بیماری‌ها جلوگیری کرد و سلامت عمومی را حفظ کرد.

ایجاد آرامش خاطر برای صاحبان حیوانات خانگی با واکسن سگ و واکسن گربه

دلیل چهارم، ایجاد آرامش و اطمینان خاطر برای صاحبان حیوانات خانگی است. وقتی می‌دانید که حیوان خانگی شما واکسینه شده و در برابر بیماری‌های خطرناک ایمن است، نگرانی‌های شما کمتر خواهد شد. این اطمینان خاطر باعث می‌شود که بتوانید از وقت خود با حیوان خانگی‌تان بیشتر لذت ببرید و روابط بهتری با آن‌ها برقرار کنید

مسئولیت‌پذیری در قبال حیوانات خانگی: اهمیت واکسن سگ و واکسن گربه

در نهایت، توجه به واکسن سگ و واکسن گربه نشان‌دهنده مسئولیت‌پذیری صاحبان حیوانات خانگی است. هنگامی که یک حیوان خانگی بامزه را خریداری یا واگذار می‌کنید، مسئولیت سلامت و رفاه آن بر عهده شما است. واکسیناسیون یکی از اولین و مهم‌ترین اقداماتی است که باید انجام دهید تا اطمینان حاصل کنید که حیوان خانگی شما زندگی سالم و شادی خواهد داشت. با انجام این کار، می‌توانید از داشتن گربه‌ها و سگ‌های سالم و شاد در کنار خود لذت ببرید.